Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, ogłoszona przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w Paryżu 10 grudnia 1948 r. ustanawia niezbywalne prawa każdej istoty ludzkiej – bez względu na rasę, kolor skóry, religię, płeć, język, poglądy polityczne lub inne, pochodzenie narodowe lub społeczne, majątek, urodzenie czy jakikolwiek inny status. Dostępna obecnie w ponad 500 językach, jest najczęściej tłumaczonym dokumentem na świecie.

UNESCO jako pierwsza agenda Organizacji Narodów Zjednoczonych umieściła w grudniu 1948 roku Powszechną Deklarację Praw Człowieka w centrum wszystkich swoich działań, aby promować ją na całym świecie poprzez edukację i media.

Deklaracja stała się podstawą międzynarodowych dokumentów chroniących prawa człowieka. Ponad pół wieku temu, 16 grudnia 1966 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło dwa dokumenty międzynarodowe, mające do dzisiaj decydujący wpływ na postrzeganie praw człowieka na świecie: Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych (ICESCR) oraz Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych. Razem z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka, stanowią one Międzynarodowy Pakt Praw Człowieka, określający obywatelskie, kulturalne, ekonomiczne, polityczne i społeczne prawa, należne człowiekowi od dnia urodzin.

20 grudnia 1993 roku Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych zdecydowało o utworzeniu stanowiska Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka, którego zadaniem jest czuwanie nad tym, by prawa człowieka były powszechnie respektowane.